Nasz profil
HISTORIA SZKOŁY
Początki szkolnictwa sięgają okresu międzywojennego. Nauka odbywała się w drewnianym budynku, a także w prywatnym domu państwa Dyjaków.
Szkoła była czteroklasowa, ale nauka trwała siedem lat – klasy trzecia i czwarta były wieloletnie.
Przedmioty obejmowały m.in. język polski, matematykę, historię, religię, śpiew i gimnastykę.
II wojna światowa przerwała działalność szkoły. Nauka odbywała się w tajnych kompletach prowadzonych przez pana Czerwieńca.
Po wojnie, od 1950 roku, szkołę prowadziła samodzielnie pani Helena Baszkiewicz, ucząc wszystkich przedmiotów.
Zajęcia odbywały się w wynajętych izbach u lokalnych gospodarzy, m.in. u państwa Cirytów, Hałasiów, Dworniczaków, Popków i Pleskaczów.
W 1963 roku rozpoczęto budowę nowej szkoły z inicjatywy Kazimierza Pleskacza – przewodniczącego Gromadzkiej Rady Narodowej.
Nowy budynek oddano do użytku 1 września 1968 roku jako szkołę ośmioklasową.
W 1978 roku, w wyniku reformy, uczniowie klas IV–VIII zostali przeniesieni do Tarnogrodu. Szkoła pozostała z klasami 0–III.
Od 1981 roku szkoła znów funkcjonowała jako ośmioklasowa.
W 1993 roku z inicjatywy dyrektor Anny Rozmarynowskiej powołano Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły.
Przewodniczącym komitetu został Zdzisław Szynal.
Celem było dobudowanie nowego skrzydła szkoły, aby poprawić warunki lokalowe i umożliwić naukę w bardziej komfortowych warunkach.opracowała: Celina Pleskacz